Sen sevgili,
Hiç çakıl taşlarını saydın mı öyle bakarken toprağa?
Ben,çakıl taşlarını pek bir sever oldum gidişinle mesela..
Sen unutulmak için , sebepsiz ve aniden giderken yanımdan usulca..
Ben, bir avuç çakıl taşından beklediğim umutla;
İzin vermiyorum unutmasına seni yüreğimin oysa…
Oysa saçma bahanelerin ardına sakladığın gidişinle,
unutulmak isteyen olsan bile sevgili..
Ben, tüm bahaneleri unutup,
Şarkılardan seni diliyorum otobüs yolculuklarımda…
Unutulmayı göze alıp, aniden çekip gitmeye karar vermiş olsan bile sevgili,
Kokunu emanet bırak yastığıma,
Ve izin verme seni unutmama asla!