Hissederek, hissettirerek
sevmeli insan. Öyle süslü laflara gerek duymadan. Hiçbir beklentisi olmadan karşılıksız...İçinden gelerek tarifsiz. Herkesin
sevdası farklı olmalı, benzememeli kimseye. Uzaktan da
sevebilmeli. Güvenebilmeli korkmadan "acaba gider mi?" düşüncesi olmadan anı yaşamalı, yaşatmalı. Hayallerle değil de gerçekleri görerek bilerek bazen kırılarak bazen küserek ama asla vazgeçmeyerek
sevmeli.Kadın huzur bulmalı
sevdiğinde, adam arkasını dönünce bile güvenebilmeli. Öyle aşkım bebeğim vs. değil de
sevdiğinin gülüşünden öpebilmeli. Prenses gibi sahte değil de kadın cadısı olabilmeli
sevdiği adamın. Bazen çocuk olabilmeli hatta bazen saçmalayabilmeli ama hiç sıkılmamalı birbirinden her geçen yıla inat daha çok
sevmeli. Sarılmasa da öpmese de, tutmasa da ellerinden CAN diyebilmeli. öyle dilinin ucuyla değil CANı olduğunu hissettirmeli