Canım annecim!
- Senden benim güzel gülüşlerimi hatırlamanı ve yatağımı olduğu gibi bırakmanı istiyorum.
Ve sen ablacığım !
- Arkadaşlarıma de ki: ’O açlıktan öldü…’
Ve sen abiciğim!
- Üzülme; ama, ikimiz birlikte, ’Biz açız!..’ dediğimizi hatırla.
Ey Ölüm meleği!
- Acele et ve ruhumu al ki artık cennete yemek yiyeyim. Ben çok açım.
Ve ey ailem!
- Benim için korkmayın. Ben sizin yerinize de cennete yiyebildiğim kadar çok yiyeceğim.