D
Delikan
Guest
Bir Çok şiir yazdım paylaştım bu zamana kadar şiir yazılı 4 defterim var.Bu geceden itibaren şiir yazmamaya karar verdim yazdığım şiirlerin okunmadığını bilerek yazmamın anlamı yok çünkü.
Baharın son günüydü seni son gördüğümde
Bir avuç arkadaşla,
Dişlerimizi bileyip
Hararetli şekilde
Nerden geldiğimizi konuştuğumuz bir akşamın
Ertesi günüydü.
Nasıl yayarız akşamdan kalmalığımızı
Bir güne diye
Düşünürken
Gündüzlere öykünürdük.
Baharın sonuydu...
Yamacımıza koyduğumuz düşünceler
Nasıl da uçup gitmiş
Biteviye zamanların ölçeği gitmiş
Sen mi gülüyordun uzaktan
Cümlelerin mi seni güldürüyordu
Seçemedim.
Sana söylediklerimin tüm yorgunluğu yüzünde.
Yanıma geldin...
Sırtıma dokunan elin
Yani benim betimlemelerime kurban giden
Her hareketin/hareketsizliğin
Bir anda düşünsüzleştirdi beni.
Konuşacak şeyleri olmayan insanlarındı
Konuşmak havadan sudan.
Beni, bir kere daha dinlemeliydim senden.
Çünküm eksik kalıyor her seferinde
Kendime anlatacaklarım
Bir de sana anlatmadıklarım...
Bahar sonuydu seni gördüğümde
Şairler ne ister ki bu mevsimden diye
Düşünmeye kalmadan
Düşünmedik artık havayı-suyu...
Bilmiyorum, şu küçük zaman yetti mi
Tüm hırslarımın muhasebesine
Ben senin yanında olmak istiyordum yine burada
Sense kurduğum o uzun cümlede başka bir isim
Olmak istiyorsun artık.
Çok zor isim beğeniyordun sen,
Çünküm ben, çok zor ‘ben’ oluyordum sana göre.
Çok zordu işim,
Hem seni ikna edecektim,
Hem kendimi...
Neydi son söylediğin,
‘iyi birisin’ sen.
İyilerle ilgili iyi bir şey
Söyleyen kimseyi tanımadım ben.
Kendime bir kimlik beğendirip de
Tutmak elini,
Bu sefer kolay değil.
Değil ki tutmak elini
Yazdığı dizeyi unutan şairin haline benziyor.
Birinin öğüdü mü yoksa bu
Unutmama sözün
Tamam, ben bulurum bir yerden çırpınacak düşünceler
Biliyorum, kayıtlı bir yerlere,
Bu yüzünden taşan gülümseme...
Bahar son’ları,
‘Son’ları çok seviyormuş gerçekten
Beni sevme koşulun senin de,
‘son’ ları çok sevmemmiş demek ki...
Baharın son günüydü seni son gördüğümde
Bir avuç arkadaşla,
Dişlerimizi bileyip
Hararetli şekilde
Nerden geldiğimizi konuştuğumuz bir akşamın
Ertesi günüydü.
Nasıl yayarız akşamdan kalmalığımızı
Bir güne diye
Düşünürken
Gündüzlere öykünürdük.
Baharın sonuydu...
Yamacımıza koyduğumuz düşünceler
Nasıl da uçup gitmiş
Biteviye zamanların ölçeği gitmiş
Sen mi gülüyordun uzaktan
Cümlelerin mi seni güldürüyordu
Seçemedim.
Sana söylediklerimin tüm yorgunluğu yüzünde.
Yanıma geldin...
Sırtıma dokunan elin
Yani benim betimlemelerime kurban giden
Her hareketin/hareketsizliğin
Bir anda düşünsüzleştirdi beni.
Konuşacak şeyleri olmayan insanlarındı
Konuşmak havadan sudan.
Beni, bir kere daha dinlemeliydim senden.
Çünküm eksik kalıyor her seferinde
Kendime anlatacaklarım
Bir de sana anlatmadıklarım...
Bahar sonuydu seni gördüğümde
Şairler ne ister ki bu mevsimden diye
Düşünmeye kalmadan
Düşünmedik artık havayı-suyu...
Bilmiyorum, şu küçük zaman yetti mi
Tüm hırslarımın muhasebesine
Ben senin yanında olmak istiyordum yine burada
Sense kurduğum o uzun cümlede başka bir isim
Olmak istiyorsun artık.
Çok zor isim beğeniyordun sen,
Çünküm ben, çok zor ‘ben’ oluyordum sana göre.
Çok zordu işim,
Hem seni ikna edecektim,
Hem kendimi...
Neydi son söylediğin,
‘iyi birisin’ sen.
İyilerle ilgili iyi bir şey
Söyleyen kimseyi tanımadım ben.
Kendime bir kimlik beğendirip de
Tutmak elini,
Bu sefer kolay değil.
Değil ki tutmak elini
Yazdığı dizeyi unutan şairin haline benziyor.
Birinin öğüdü mü yoksa bu
Unutmama sözün
Tamam, ben bulurum bir yerden çırpınacak düşünceler
Biliyorum, kayıtlı bir yerlere,
Bu yüzünden taşan gülümseme...
Bahar son’ları,
‘Son’ları çok seviyormuş gerçekten
Beni sevme koşulun senin de,
‘son’ ları çok sevmemmiş demek ki...
