Öyle İşte..)))

[LevenT62]

Haberin olsun,
Burada geçmiyor zaman, bitmiyor gece.

Beni biraz sevdiysen,
Bana yaşadığın şehirden uyku gönder.

Eğer olmuyorsa,
Sesini, kokunu, bakışını, sıcaklığını gönder.

Sen iyisi mi,
Hiç bunlarla uğraşma, kendini al gel...

 

[Muzik]

@LevenT62 Şiir sevmeyen halin buysa ben susuyorum ))
Teşekkür ederimm

 

[LevenT62]

@LevenT62 Şiir sevmeyen halin buysa ben susuyorum ))
Teşekkür ederimm

Muzik )))

 

[Muzik]

Muzik )))

Ahh ahh ben daha sana rahat verirmiyim günde 2 şiir isterim .d

 

[LevenT62]

beklemenin korkunç zehiri öldürmüyorsa beni; seni özlediğim içindir. yaşıyorsam; içimde umut varsa, yine seni özlediğim içindir.

seni bunca özlemesem; bunca sevmezdim ki!

 

[LevenT62]

Gitmek mümkün olsa da gitsem uzaklara
Sevmesem seni bir daha
Paramparça etsem yüregimi cam gibi
Sonra yaksam
Savursam küllerini karli daglardan açik denizlerden
Yine seni severdim toz toz
Yine sana tapardim küllerimin agirliginca

 

[LevenT62]

Ben sende yaşamanın kavramını buldum. iç aleminin sonsuz hazinelerini önüme serdiğin zaman anladım yaşadığımı. Güzelliğinin manyetik alanından dışarıya çıkamaz oldum. Hiç bir şeyden çekinme artık. Bak! Şimdi seninle vardığımız o yerde kimseler yok. Yıldızların erişilmezliğinde, duyguların sonsuzluğundayız. Zamanı aştık, en güzeli kendimizi aştık seninle. Onun için şimdi ilk defa beni sevmek hakkını sana tanıyorum.

Anla, seni ne kadar sevdiğimi....

 

[LevenT62]

Yahu kadın!
Ben seni darmadağın seviyorum.
Nedir bu derlitoplu olacağım derdi?
Saçın dağınıkmış,
Yüzün gözün yorgunmuş,
Bunlardan bana ne?
Geceler boyu yüzüme gözüme bulaşan başkası sanki!
Ben seni benim dağınıklığıma karışasın diye sevdim..
Hangi ağacın bir diğerine karışmış kökleri düzgün ki?
Hangi dağ bir öbürünün hizasında?
Hangi göl kıvrım kıvrım değil?
Hangi bulut öyle,onlar kadar dağınık?
Onlar kadar güzelsin diyorum.
Uzayan gölgem ol,
Karanlığınla bile dokun,yeter diyorum
...Dinletemiyorum

 

[Muzik]

Bugün günlerden ne, kim duyarsızlığını unuttu çantamda,
kimin elleri duygularımı ayazlarda bırakan,
hangi terminalin gecesinde üşüdü gitmeler...
Kalmayı bir türlü beceremeyen ayaklarım var.
Dünkü çocuk ne zaman büyüdü demeyin,
kavuşmaları gördükçe özenen bir yüreğim var...

Pelin Onay.​

 

[aSk]

HANİ DEMİŞTİM YA

Hani demiştim ya
Ben senin beni unutmandan değil
Benim seni unutacağım
Günden korkuyorum
Çünkü benim unutmalarım
Mezarın sessizliği kadar derin
Yıldızların kaydığı gibi
Hüzünlü olur
Ne yağmurun yağışı
Nede güneşin yakışı
Sadece gözlerimden akan yaş kadar
Asil ve sessiz kalır sevgim

 

[LevenT62]

Senden hiç ayrılmamak vardı. Zamanı durdurmak, bütün saatleri
parçalamak vardı. İsyan içindeydim. Neydi bu çaresizlik?
Bizi çepçevre saran bu dört duvar neydi?
Bir ara Tanrıyı düşündüm, peygamberleri, dinleri, kitapları düşündüm.
Boş inançlarımız mıydı çaresizliği yaratan?
O bizim eserimiz miydi? Öyleyse neden bizden büyüktü, güçlüydü?
Bunca yıl neyi aramış, kimi özlemiştim? Madem ki benim olmayacaktın
neden seni karşıma çıkardılar? Kim yaptı bunu? Bu kötülükler
kimin eseri? Tanrının işi yokta bizi mi görsün? Öyleyse kime inanacağız?
O kitaplar ki sabırdan bahsediyor. Ama ne kadar? Nereye kadar?
O dinler ki duadan bahsediyor. Kime, niçin ve ne zaman?
O peygamberler hiç sevmediler mi?
Ben sana inanıyorum kitaplara değil.
Ben seni istiyorum. Dua değil. Sabır değil.
Artık gideceksin , biliyorum, vakit geç oldu. Yatakta izin kalacak,
havada kokun ve yastığın üzerinde bir iki tel saçlarından.
Telaş içinde giyinmeye başlayacaksın. <çoraplarında eğrilik var>
diyeceğim, düzelteceksin. Dudaklarını boyarken, eğilip ensenden
öpeceğim. İçin sevgiyle dolacak. Gözlerin ışıl ışıl < üzülme, üzülme
diyeceksin, yine geleceğim.>
Ya gelmezsen? Hayır hayır geleceğine inanıyorum.
Yine gideceğini bilmek kötü. Dayanılmaz bir şey bu.
Hatırlıyorum; elini uzattın, dedin ve gittin.
Gözden kayboluncaya kadar baktım arkandan, sonra kapıyı kapattım,
bir başka kapı açıldı yalnızlığa.
Yürüyemiyordum, oturamıyordum. Yattım, uyuyamadım. Sanki
yerçekiminden kurtulmuştum, boşluktaydım, ağırlığım kalmamıştı.
Elimde, tam nabzımın üzerinde bir saat işliyordu her şeyden habersiz.
Çıkardım, duvara çarptım, parçalandı ve durdu.
Fakat sadece saatin sesiydi kaybolan.
Yoksa zaman ilerliyordu..

 

[aSk]

Senin beni kaybedeceğine,
Hayırsız,
Bir şeyi kaybetmeni isterdim.
Oysa ben senin için,
Bazen,
Kendimi bile kaybederdim.
Unuttun mu? Sana demiştim.
Seni seven birini kaybettiğinde,
Masumluğun kalmaz,
Gözlerin ağlamaz,
Çünkü,
Gözyaşların senden utanır.
Beni hiç anlamadın.
Üzüldüğüm benden çok,
Kendini anlayamadın.
Dostluğumda,
İyi niyetime uyamadın.....

Hatırlayamadın mı? Sana demiştim,
Öfken,
İçindeki sevgiden büyük olursa,
Melekler yanında durmaz,
Güzellik seninle yaşamaz,
Çünkü,
Dostlar senden utanır.
Bana hiç inanmadın.
Bıraktığın benden çok,
Gerçeklerdi kabullenemedin.
Dostluğumda,
Seni tanımanın mutluluğunu,
Doya doya yaşatmadın.
Birgün bana,
Mutlaka ihtiyaç duyacaksın.
İşte o gün bende sana,
Kendimi yeniden yaşatmayacağım.
Herkez ben değil,
Ama sen,
Herkeze Aynısın.
Bir bir harca dostlarını,
Bir gün çıkmaz sokağa girersin,
İşte o gün en iyi dostun,
Yalnızlığın olacak.
Aynı hatayı ikinci defa,
Affetmiyorum.
Ben Sana Demiştim.......,

(Hayat'ta en sevmediğim,
Değerli yaşamımda,
Bana zamanı kaybettirendir)

 

[LevenT62]

Ayrılık diye bir şey yok. Bu bizim yalanımız. Sevmek var aslında, özlemek var,
beklemek var. Şimdi nerdesin? Ne yapıyorsun? Güneş çoktan doğdu. Uyanmış
olmalısın. Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi? Öyleyse ayrılmadık.
Sadece özlemliyiz ve bekliyoruz


Zamanı hatırlatan her şeyden nefret ediyorum. Önce beklemekten. Ömür boyunca
ya bekliyor ya bekletiyor insan. İkisi de kötü, ikisi de hazin tarafı yaşantımızın.
Bir bebeğin önce doğmasını bekliyorlar, sonra yürümesini, konuşmasını, büyümesini..
Zaman ilerliyor, bu defa para kazanmasını, kanunlara saygı göstermesini, insanları
sevmesini, aldanmasını, aldatmasını bekliyorlar. Ve sonra ölümü bekleniyor insanoğlunun.
Ya o? Ya o? İnsanlardan dostluk bekliyor, sevgilisinden sadakat, çocuklarından saygı
ve bir parça huzur bekliyor, saadet bekliyor yaşamaktan. Zaman ilerliyor, bir gün o da
ölümü bekliyor artık. Aradıklarının çoğunu bulamamış, beklediklerinin çoğu gelmemiş
bir insan olarak göçüp gidiyor bu dünyadan. İşte yaşamak maceramız bu.
Yaşarken beklemek, beklerken yaşamak ve yaşayıp beklerken ölmek!
Özleme bir diyeceğim yok. O kömür kırıntıları arasında parlayan bir cam parçası.
O nefes alışı sevgimizin, kavuşmalarımızın anlamı. O tek güzel yönü bekleyişlerimizin.
İnsanlığımız özleyişlerimizle alımlı, yaşantımız özlemlerle güzel.
Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var bütün çiçeklere
değişmem. Bir ışığı var. bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz.
Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam; seni özlediğim içindir. Beklemenin korkunç
zehiri öldürmüyorsa beni; seni özlediğim içindir. Yaşıyorsam; içimde umut varsa,
yine seni özlediğim içindir.
Seni bunca özlemesem; bunca sevmezdim ki!

 

[LevenT62]

ilk defa göz göze geldiğimiz anı hatırlıyor musun? Kaçamak bir buluşmasıydı bu gözlerimizin. Seni istiyordum, biliyordun... Bakışların duygulu, anlayışlıydı, özlemliydi zaman zaman. Bakışların bir şarkı söylüyordu hiç bilmediğim. Seni dinliyordum, bakışlarını dinliyordum. Dağbaşında apansız karşıma çıkan bir pınardı sanki gözlerin. Eğilip su içmek istiyordum kirpiklerinin arasından. içimde yaktığın ateşi söndürmek istiyordum. Ama o ateş gitgide büyüdü işte! Şimdi biraz da sen yan artık, benim yanacak yerim kalmadı.

inanamıyorum sen var mısın? inanamıyorum bir türlü. Tuttuğum ellerin mi? Öptüğüm dudakların mı? Kim bilir? Belki de yoksun, ben bir rüya görüyorum, biraz sonra uyanacağım. Herşey ansızın silinecek. Ne saçların kalacak ortalıkta, ne gözlerin. Yine kahredici yalnızlığıma döneceğim. Biraz daha yıkılmış, biraz daha sensiz.

O gün ilk defa seni gördüm. Düşün sen dünyaya geleli beri kaç yıl geçmiş aradan. Düşün ne kadar çok özlemişim seni? Öyleyse hiç gitme ne olur? Vereceğin her kedere razıyım. Acıların en büyüğünü sen tattır bana, zehirlerin en şiddetlisini senin elinden içeyim. Ama gitme ne olur?

Dudaklarım kurumuştu, içim yanıyordu. Suya hasret, kurumuş bir ot gibiydim. Yağmur olup yağdın üstüme, yeşerdim, filizlendim. Sonra güneş oldun, hayat verdin bana, koku verdin, renk verdin. Şimdi bırakıp gidersen bir daha ve son defa yine kuruyacağım, dağılıp toz olacağım anlıyor musun? Çünkü senden sonra kimse gelmeyecek, biliyorum. Kimseler çalmayacak kapımı. Gidersen beni bana mahkum edeceksin, keşke ölsem diyeceğim o zaman, keşke ölsem!

Şimdi sendeyim, seninleyim, seni yaşıyorum. Beni bana bırakma! Senden bir parçayım artık, belki de baştan başa sen oldum farkında değilsin. Beni bana bırakma! Sen olduğun için mutluyum. Sen olduğum için de. istersen ben olma. Hiç benim olma. Ama bırakma beni ne olur? Beni bırakma!