Herhangi bir şeyin kendiliği… Bu deyimin ünü, Alman düşünürü İmmanuel Kant’ın kullanımından gelir. Ama daha önce Aristoteles onu ‘töz (Yu. Ousia)’le anlamdaş olarak kullanmıştır. Skolastikler de Aristoteles’in izinde gittiklerinden ona aynı anlamı verdiler.
Kant’a göre kendinde şey, bize verilmiş olan görünüş (Phaenomen, fenomen)’lerin altındaki bize verilmemiş olan ‘kendilik (Noumenon)’i dilegetirir, bize verilmemiş olduğu için de bilinemez. Bize bunları veren kimdir, vermeyen kimdir, Kant bunun adını söylemez ama herhalde tanrı olsa gerektir.
Kant’a göre kendinde şey, bize verilmiş olan görünüş (Phaenomen, fenomen)’lerin altındaki bize verilmemiş olan ‘kendilik (Noumenon)’i dilegetirir, bize verilmemiş olduğu için de bilinemez. Bize bunları veren kimdir, vermeyen kimdir, Kant bunun adını söylemez ama herhalde tanrı olsa gerektir.