Anlamı:
İş görecek kişinin mutlu ve keyifli olduğu, aksilik çıkarmayacağı zaman; bir işe başlarken en uygun zamanın seçilmesi anlamında kullanılan bir deyimdir.
Hikayesi:
Osmanlı Devleti döneminde ortaya çıkan bir deyimdir. Bazı insanlar (padişah, halk) bir işe girişecekleri zaman, mutlaka eşref saatini-uğurlu zamanı beklerlerdi. Bu önemli iş: savaş, düğün, yolculuk gibi şeylerden bir tanesi olabilirdi.
Bazı insanlar buna çok dikkat ederdi. Öyle ki, müneccimlere gidenler bile olurdu. Buradaki müneccim, o dönemlerin bir bakıma astronomuydu. Müneccimler yıldızların hareketlerinden yola çıkarak en uygun zamanı ya da uygun olmayan zamanı söylerlerdi.
