Dost

[Ahmet]

ılık bir rüzgar esiyordu
uzaklardan huzur getiriyordu
uzaklardan mutluluk
dostlugun oyle bir ilham getiriyorduki
sen varken tüm dertler iki satırlık bir şiir oluveriyordu
dostlugun kıymetini sende bildim
huzuru güveni sende edindim
bir cok arkadasım oldu
ama senini gibisini görmedim
hep samimi oldum samimiyetide sende buldum
bir cok yoldaş edindim
lakin gercek dostlugu sende buldum
rabbime açtım ellerimi dostluğunu diledim
senin kıymetini seni kaybetmeden bilebildim
ben seni oyle sevdimki
dostlugnu kalbime kazıdım
ve bu dostluk bitmesin diye
rabbimden seni diledim...

Ahmet Özger