Anlamı:
Anlamı:
Bir işin sonunu merakla, sabırsızlıkla, heyecanla beklemek ya da bir işi sıkıntı ve güçlük çekerek sona erdirmek.
Hikâyesi:
Hikâyesi:
Bir zamanlar İzmir’de asayiş bozulmuş. Şehirde düzeni yeniden sağlaması için İkinci Mahmut döneminin ünlü kaptanıderyası Çengeloğlu Tahir Paşa, İzmir’e vali olarak atanmış. Paşa göreve gelir gelmez sıkı tedbirler almış. Geceleri belirli saatler arasında sokağa çıkma yasağı uygulamış. Yasağa uymayanları zaptiyeler yakalar, karakola atarlarmış.
Yine bir gece adamın birinin karısının doğum sancıları tutmuş. Kadıncağız kıvranıp dururken adam da ebe bulmak için yasak olan saatte sokağa çıkmak zorunda kalmış. Şans bu ya daha dışarı adım atar atmaz zaptiyeler yakalamış adamı. Adamcağız derdini bile anlatamadan kendini karakolun bahçesinde bulmuş. Karakolda zaptiyeler yasağa uymayanları sıraya dizmişler. Sorguyu bizzat Tahir Paşa yapıyormuş. Tek kaşı havada, asık bir yüzle tek tek sorgulamaya başlamış adamları. Sorgusunu aldığını da hemen oracıkta falakaya yatırtıyormuş.
Bizim adamcağız da dokuzuncu sıradaymış. Zavallı adamın alnından terler boşalmış. Korkudan ne yapacağını şaşırmış. Birinci adam sorgulanmış, falakaya yatırılmış. İkinci sorgulanmış, haydi o da falakaya yatmış. Böyle böyle derken nihayet dokuzuncu sırada bekleyen bizimkine söz gelmiş. Paşa hiddetle çıkışmış: “Bre duymadın mı sokağa çıkma yasağı olduğunu? Ne işin var o saatte dışarıda? ”Adam korkudan fal taşı gibi açılan gözlerle “Aman efendim, emriniz başım gözüm üzerine. Lâkin bizim hanım doğuruyordu. Vallahi de, billahi de, tallahi de ebe bulmaya çıkmıştım. Daha bir adım atamadan zaptiyeler tuttu attı beni buraya. Suçsuzum ben yemin ederim. ”Adamcağızın doğruyu söylediği her hâlinden belliymiş. Paşa zaptiyelere adamı bırakmalarını işaret etmiş.
“Bu seferlik affediyorum seni. Ama o karına söyle bir daha olur olmaz saatte doğurmaya kalkmasın!” diye de tembihlemiş. Zavallı adamcağız süklüm püklüm selamlayıp paşayı tutmuş evinin yolunu.
Evine gelmiş ki karısı yanında nur topu gibi bir oğlanla yatıyor. Ama hanımın suratı bir karış. Adamcağız tam karısının yanına yaklaşmış, geçmiş olsun diyecekmiş ki kadın çıkışmış: “Hani ebe bulmaya çıkmıştın. Nerelerdesin sen? Ben burada acı çekeyim çocuğunu doğuracağım diye, sen kim bilir nerelerde sürtüyordun!” “Aman hanım,” demiş adam, “kurban olayım bir de sen başlama. Vallahi sen burada bir tane doğurana kadar ben dışarıda dokuz doğurdum!”
İşte böyle, insanın çok kaygılandığı, gözüne uyku girmediği, canının derdine düştüğü durumlar için kullanılır bu deyim.
