Anlamı:
Bir işin, bir olayın baş ağrıtacak bir durumu olması. Sorunlu, tehlikeli bir durumla karşı karşıya kalmak.
Hikâyesi:
Çapanoğlu Ahmet Paşa, Yozgat’ın kurucularındandı. Kentin büyüyüp gelişmesinde pek çok katkısı oldu. Halk da çok sevdi onu, destek verdi çalışmalarına. Halkın desteği iyi gelmedi Çapanoğlu Ahmet Paşa’ya. Bütün Yozgat’ı canının istediği gibi yönetmeye başladı. Sanki Yozgat’ın yöneticisi değil de sahibiydi.
Ölümünden sonra da yerini oğluna bıraktı. Oğlu da kendi oğluna! Babadan oğula sürüp gitti bu böyle. Her gelen Çapanoğlu, konumunu sağlamlaştırmak, gücünü büyütmek için Yozgat’ın en değerli yerlerine, tarlalarına el koydu. Sürülerine sürüler kattı. Hak hukuk gözetmedi. Şikâyetlere kulak tıkayıp şikâyetçileri cezalandırma yoluna gitti.
Bir zaman sonra da Çapanoğlu korkusu her yanı sardı Yozgat’ta. Sadece halk arasında değil, küçük büyük bütün memurlar arasında da yaygındı bu korku. Günün birinde memurlardan birinin önüne, bir şikâyet dosyası geldi. Dosyanın kapağını açan memur, birkaç sayfa okuduktan sonra hemen kapattı dosyanın kapağını. Geldiği makama geri gönderdi. Buna bir anlam veremeyen karşı taraf, dosyanın hiçbir işlem yapılmadan niye geri gönderildiğini sordu. Kaygısını anlatmak isteyen memur:
“Bu işi biz fazla kurcalamayalım,” dedi. “Ne demek fazla kurcalamayalım?” Derin bir soluk alan memur:
“Siz, burada yenisiniz galiba,” dedi. “Doğrudur, yeni başladım.” “Tahmin etmiştim,” dedi memur, “bu şikâyet, bir toprağa el koymayla ilgili!” “İyi ya,” dedi karşı taraf, “haksız bir iş var ortada!” “Orası öyle,” dedi memur, “ama nerede haksız bir iş varsa, hele bu iş toprakla ilgiliyse, altından bir Çapanoğlu çıkar.” “Nereden biliyorsunuz canım, altından Çapanoğlu çıkacağını, dosyada adı bile geçmiyor?”
Memur, kendinden emin cevap verdi: “Bu kadar açık bir haksızlığı onlardan başkası yapmaya cesaret edemez de ondan!” Dosya rafa kaldırıldı. Unutulmaya terk edildi.