kırık

Yalnızlığı kadınların, üşümüş, yorgun Bir elin sallanışı açık pencerelerden Anlatır aşkın güzelliğini uzun uzun Kalan hatıralarla geçmiş gecelerden Hep o eller ağlayan karşısında aynaların Hep o çileli yüz, o bekleyen dudaklar Bir ses kulaklarında: Belki yarın, belki yarın Sonra yeni bir sabah...