Jüpiter'in, NASA'nın Juno uzay aracı tarafından çekilen yeni fotoğrafı, fırtınalı ve gaz içindeki bir gezegenden çok Claude Monet'nin tablolarını andırıyor. Jüpiter'in kuzey bölgelerinin görüldüğü yeni görüntü, hem bilim insanlarını hem de amatör gök bilimcileri oldukça heyecanlandırdı.
2011 yılında fırlatılan ve her 53 günde 1 Jüpiter'in etrafında dönen NASA'nın Juno uzay aracı, bu gezegene ilişkin önemli bilgiler edinmemizi sağlıyor. Juno'nun elde ettiği son görüntüyse, bilim insanlarını olduğu kadar sanat severleri de heyecanlandırmış olabilir çünkü Jüpiter bu görüntüde bir gezegenden çok Claude Monet'nin manzara resimlerine benziyor.
Juno'nun 17 Şubat 2020'de yakaladığı ham görüntüleri gören NASA yer kontrol uzmanları, bu görüntüleri işleyip kamuoyuna açıklamak için sabırsızlandılar. Bu kozmik sanat eserine son halini yurttaş bilim insanı Gerald Eichstädt verdi.
İnce, uzun akımlar
Görüntüye konu olan Jüpiter'in kuzey bölgeleri, bir tütsü çubuğundan çıkan dumanlar gibi birbirinin etrafında dönen kaynayan fırtınalarıyla biliniyor. Bu şiddetli fırtınalar, Büyük Kırmızı Leke ve antisiklonlar gibi, Güneş Sistemi'ndeki en büyük gezegeni meşhur yapan özellikler arasında yer alıyor.
Ancak Jüpiter hayranlarının pek aşina olmadığı bir başka özellik daha yeni fotoğrafta görülebiliyor: Bulutlu fırtınaları delip geçen uzun, ince akımlar. Juno uzay aracı bu akımları ilk kez 2016 yılındaki ilk yakın uçuşu sırasında keşfetti. NASA'daki bilim insanları, bunun Jüpiter'deki bulutların üzerinde yer alan sis parçacıklarının oluşturduğu katman olduğu sonucuna vardılar ancak bu katmanların nelerden yapıldığından ve gezegenin atmosferinde nasıl oluştuğundan emin değiller. Bazı uzmanlar, bu sis akımlarının gezegenin kuzey bölgesinin her iki tarafında yer alan jet akımı nedeniyle oluştuğunu düşünüyor.
Juno, Jüpiter'in etrafında toplam 32 yakın uçuş yapması için programlandı. Sanat eseri gibi görünen son görüntü, Juno'nun 25. yakın uçuşundan elde edildi. Juno, Jüpiter'in bulutlarının tepesinden 15.610 mil (yaklaşık 25.121 kilometre) yükseklikte uçuyor. Juno'nun görevleri arasında gezegenin atmosferini ölçmek, yerçekimini ve manyetik alanını haritalandırmak ve gezegenin zaman içerisinde nasıl evrimleştiğini daha iyi anlayabilmek için manyetorsferini araştırmak yer alıyor.
2011 yılında fırlatılan ve her 53 günde 1 Jüpiter'in etrafında dönen NASA'nın Juno uzay aracı, bu gezegene ilişkin önemli bilgiler edinmemizi sağlıyor. Juno'nun elde ettiği son görüntüyse, bilim insanlarını olduğu kadar sanat severleri de heyecanlandırmış olabilir çünkü Jüpiter bu görüntüde bir gezegenden çok Claude Monet'nin manzara resimlerine benziyor.
Juno'nun 17 Şubat 2020'de yakaladığı ham görüntüleri gören NASA yer kontrol uzmanları, bu görüntüleri işleyip kamuoyuna açıklamak için sabırsızlandılar. Bu kozmik sanat eserine son halini yurttaş bilim insanı Gerald Eichstädt verdi.
İnce, uzun akımlar
Görüntüye konu olan Jüpiter'in kuzey bölgeleri, bir tütsü çubuğundan çıkan dumanlar gibi birbirinin etrafında dönen kaynayan fırtınalarıyla biliniyor. Bu şiddetli fırtınalar, Büyük Kırmızı Leke ve antisiklonlar gibi, Güneş Sistemi'ndeki en büyük gezegeni meşhur yapan özellikler arasında yer alıyor.
Ancak Jüpiter hayranlarının pek aşina olmadığı bir başka özellik daha yeni fotoğrafta görülebiliyor: Bulutlu fırtınaları delip geçen uzun, ince akımlar. Juno uzay aracı bu akımları ilk kez 2016 yılındaki ilk yakın uçuşu sırasında keşfetti. NASA'daki bilim insanları, bunun Jüpiter'deki bulutların üzerinde yer alan sis parçacıklarının oluşturduğu katman olduğu sonucuna vardılar ancak bu katmanların nelerden yapıldığından ve gezegenin atmosferinde nasıl oluştuğundan emin değiller. Bazı uzmanlar, bu sis akımlarının gezegenin kuzey bölgesinin her iki tarafında yer alan jet akımı nedeniyle oluştuğunu düşünüyor.
Juno, Jüpiter'in etrafında toplam 32 yakın uçuş yapması için programlandı. Sanat eseri gibi görünen son görüntü, Juno'nun 25. yakın uçuşundan elde edildi. Juno, Jüpiter'in bulutlarının tepesinden 15.610 mil (yaklaşık 25.121 kilometre) yükseklikte uçuyor. Juno'nun görevleri arasında gezegenin atmosferini ölçmek, yerçekimini ve manyetik alanını haritalandırmak ve gezegenin zaman içerisinde nasıl evrimleştiğini daha iyi anlayabilmek için manyetorsferini araştırmak yer alıyor.