Mantıkçı Görgücülük Nedir, Ne Demektir?
Mantıkçı görgücülük, felsefeyi görgül dil çözümlemelerine indirgeyen yeni-olgucu görüştür. 1920’lerde yeni-olguculuğun mantıkçı olguculuk akımından türeyen mantıkçı görgücülük (Dilimizde bu manada mantıki ampirizm, mantıksal ampirizm veya mantıksal görgücülük deyimleri de kullanılıyor) özellikle Carnap, Reichenbach, Bergman, H. Feigl, Hempel ve Frank tarafından izlenmiştir.
Mantıksal olguculuktan farkı, felsefeyi indirgedikleri dilin, kişisel deney dili yerine, bilimin görgül dilini (eş deyişle, duyularla algılanabilen fiziksel nesneleri söyleyen dili) kabul etmeleridir.
Bununla birlikte görgücülüğü öznel düşünceci acıdan yorumlamakta, kaynakları olan, mantıkçı olguculuktan ayrılmamışlardır. Bu anlayışa göre felsefenin kendisine özgü bir konusu yoktur, görevi yalnızca dil’in mantıksal çözümünden ibarettir.
İleri sürdüklerine göre matematik, mantığın bir dalıdır; re var ki matematik de, mantık da önsel ve genelemeci ıralıdır. Bu arada, bütün idealist öğretiler gibi, tarihsel ve diyalektik maddecilik öğretisine de karşı çıkmaktan ve anamalcılık yararına savlar ileri sürmekten geri kalmazlar.
-Alinti-