Evet konu başlığında da denildiği üzere şu Dünya denen gurbetten Ebedî kalacağımız yurdumuza gitmeye hazır mıyız?
Sağlık camiasından çok değer verdiğim bir Dr. Arkadaşımın hastalarına bir telkinini hep gelir aklıma..
Umutsuz vaka denilen hastalarının yakınlarına der ki; Ne kadar yaşar onu ben bilemem.
Ölüm elbette hasta olana daha yakındır ama kimin, kimden önce öleceğini yalnız ALLAH bilir...
Günümüz olan şu Ahir Zamanda yaşanan bu acıların, sapıklıkların, sapkınlıkların, mezalimlerin en büyük sebebi ölümü unutmamız ve aklımıza getirmediğimizdendir hep..
Bir Acem şairinin dediği gibi; Şu fani hayatta en ADÎL olan şey ölümdür, "Aynı haşmetle vurur şahı, fakiri."
Evet... Hayat; hep kakara kikiriden ibaret değil. Yine en önemli Kılavuzumuz, Efendimiz'in (sav) sözüne kulak verelim; “hiç ölmeyecek gibi dünya için, yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalış” kıstasını hayatımıza uyarlayalım. Ve azgınlıkta ileri gittiğimizde nefsimize “Lezzetleri acılaştıran ölümü çok zikrediniz" buyruğundaki gibi zulmedelim..
Şu aşağıda yazılan Hz.Yakup ve Hz.Azrail kıssası da ibrettir anlamak isteyene...
Bir gün Hz.Azrail (a.s.), Hz.Yakup (a.s.)’u ziyarete gelir ve aralarında şöyle
bir konuşma geçer:
Hz. Yakup:
- Ey ölüm meleği, ziyaret için mi, yoksa canımı almak için mi
geldin?
Hz. Azrail:
- Ziyaret için
Hz. Yakup:
- Peki! Sana iki veya üç haberci gönderirim.
Bundan bir zaman sonra Hz. Yakup’un eceli yaklaştı. Ölüm meleği
gene geldi. Hz. Yakup sordu:
- Ziyaret maksadıyla mı geldin, yoksa canımı almak için mi?
Ölüm meleği:
- Canını almak için!
Hz. Yakup:
- Hani ya, sen bana önceden haber verecektin, iki veya üç haberci
gönderecektin?
Ölüm meleği:
- Ben dediğimi yaptım:
1- Saçların önceden siyah idi, beyazlaştı.
2- Vücudun önceden kuvvetli idi, sonra kuvvetten düştü.
3- Endamın önceden dik idi, şimdi kamburlaştı.
Ey Yakup, işte bu
üç şey, ölümden önce insan oğluna benim gönderdiğim
habercilerimdir.
[İmam-ı Gazali, İlahi Nizam]
Sağlık camiasından çok değer verdiğim bir Dr. Arkadaşımın hastalarına bir telkinini hep gelir aklıma..
Umutsuz vaka denilen hastalarının yakınlarına der ki; Ne kadar yaşar onu ben bilemem.
Ölüm elbette hasta olana daha yakındır ama kimin, kimden önce öleceğini yalnız ALLAH bilir...
Günümüz olan şu Ahir Zamanda yaşanan bu acıların, sapıklıkların, sapkınlıkların, mezalimlerin en büyük sebebi ölümü unutmamız ve aklımıza getirmediğimizdendir hep..
Bir Acem şairinin dediği gibi; Şu fani hayatta en ADÎL olan şey ölümdür, "Aynı haşmetle vurur şahı, fakiri."
Evet... Hayat; hep kakara kikiriden ibaret değil. Yine en önemli Kılavuzumuz, Efendimiz'in (sav) sözüne kulak verelim; “hiç ölmeyecek gibi dünya için, yarın ölecekmiş gibi ahiret için çalış” kıstasını hayatımıza uyarlayalım. Ve azgınlıkta ileri gittiğimizde nefsimize “Lezzetleri acılaştıran ölümü çok zikrediniz" buyruğundaki gibi zulmedelim..
Şu aşağıda yazılan Hz.Yakup ve Hz.Azrail kıssası da ibrettir anlamak isteyene...
Bir gün Hz.Azrail (a.s.), Hz.Yakup (a.s.)’u ziyarete gelir ve aralarında şöyle
bir konuşma geçer:
Hz. Yakup:
- Ey ölüm meleği, ziyaret için mi, yoksa canımı almak için mi
geldin?
Hz. Azrail:
- Ziyaret için
Hz. Yakup:
- Senden bir talebim var
- Nedir o?
- Ecelim yaklaştığı ve canımı almak istediğin zaman bana önceden
- Peki! Sana iki veya üç haberci gönderirim.
Bundan bir zaman sonra Hz. Yakup’un eceli yaklaştı. Ölüm meleği
gene geldi. Hz. Yakup sordu:
- Ziyaret maksadıyla mı geldin, yoksa canımı almak için mi?
Ölüm meleği:
- Canını almak için!
Hz. Yakup:
- Hani ya, sen bana önceden haber verecektin, iki veya üç haberci
gönderecektin?
Ölüm meleği:
- Ben dediğimi yaptım:
1- Saçların önceden siyah idi, beyazlaştı.
2- Vücudun önceden kuvvetli idi, sonra kuvvetten düştü.
3- Endamın önceden dik idi, şimdi kamburlaştı.
Ey Yakup, işte bu
üç şey, ölümden önce insan oğluna benim gönderdiğim
habercilerimdir.
[İmam-ı Gazali, İlahi Nizam]
