Güller Ağlar İçimde

[Ahmet]

Ne zaman ayrılık saati gelseEn vazgeçilmez yerinde yaşamınDuysak ayak seslerini akşamınVe sokaklardan el ayak çekilseBir ürpertiyle duyarım o zamanSeni çağıran sesi uzaklardan

​

Ne zaman ayrılık saati gelse
Bir gariplik çöker içime birden
Kalan tek anı gibi bir devirden
Durmadan çalınır o gamlı beste
Sanki bilir dem hazin öykümüzü
Bulutlar ağlar, kararır gökyüzüNe zaman ayrılık saati gelse
Bir çaresizliğe anlatır gibi
Birden değişir gözlerinin rengiMavi solar, koyulaşır yeşilse
Sarınca ruhunu eski bir hüzün
Uçar gider pembeliği yüzününNe zaman ayrılık saati gelse
Uzatsan özlemle dudaklarını
Tüm ağaçlar döker yapraklarını
Ne çiçek kalır ortada, ne bahçe
Sadece uğultusu o rüzgarın
Ve bir umut kırıntısı: Belki yarınNe zaman ayrılık saati gelse
Bir fırtına çıkmışcasına, büyükİçimdeki güllerin boynu bükük
Bir zaman kalakalırım öylece
Neden sonra gittiğini anlarım
İçimde güller ağlar, ben ağlarım…Ümit Yaşar Oğuzcan​