Taşı sıksam suyunu çıkartırım.
Topuklu ayakkabılarımı giyer,
caddelerde de dolaşırım.
Tarlada da görürsün beni,
pamukları toplarken.
Dağ eteklerinde de rastlarsın.
Koyunları beslerken.
Ellerimdeki nasırlara aldırmam.
Nimetten sayarım.
Avaz avaz sancılarım,
yeni bir yaşamın gözaçışları olur.
Doğururum.
Yorulurum, yorulmasına...
Bir çay demler, yorgunluğumu da,
çayın tavında bırakırım.
Alınırım.
Darılırım.
En çok da,
saçlarımdan tırnağıma kadar kırılırım.
Kırılınca dağılırım.
Cam kırıkları saçılır etrafa.
Kendimi de, seni de kanatırım.
Ben kadınım!
Her şeye biraz biraz verilmiş adım.
Birileri lale demiş,
birileri gül.
Şiirlerde kulaklarım çınlatılır.
Şarkılar beni anar.
Eteklerimde ne kadar umut varsa
savururum.
Ben kadınım!
Ya sen adamım?
Hangi çiçekte geçiyor adın?
Ben en çok anayım.
Yavrumu sırtımda taşırım.
Hem ana , hem de babayım.
Anadolu'nun bağrıyım.
Sen ana olabilir misin adamım?
Ağlarım.
Geceler boyu ağlarım.
Yanık bir türküyü göğsümde taşırım.
Gözyaşlarımı koluma siler,
kapı arkalarında bırakırım.
Ne de olsa neşeli bir çocuk diğer yanım.
Dim dik durmasınıda bilirim.
Yanı başına uzanmasınıda.
Aşkı dizime yatırırım.
Ben kadınım.
Ah adamım ah!
Sen de benden olmasın.
Ve sen bensiz eksik.
Ben sensiz eksik.
Adem ve Havva'dan beri,
benim diğer yarım.
Ellerini kaldır!
Avuçlarının içine al yüzümü.
Şimdi söyle adamım
Şiddetle seviyor musun beni?
Ben de seni adamım.
Ben de seni...
Seçil Oğuz..
