Ben Dost Hevâsına Düştüm

[Ahmet]

Ben dost hevâsına düştüm Özge hevâ eme gerek Başımda dost sevdası var Dahi sevda neme gerek Ey zâhid-i dünya-perest Var zühdünü arzeyleme Ben âşık-ı şûdîdeyem Zerk u riyâ neme gerek Ben dost yolunda nakdimi Hep oynayup üttürmüşem Çün gitti külli varlığım Havf ü recâ neme gerek Ben lâubâli giderem İki cihanı n'iderim Meylim yok sekiz uçmağa Pes mâsivâ neme gerek Ben uykumu fikr etmezem Düş görüp ta'bir etmezem Ben gelmezem ben gitmezem Beka fenâ neme gerek Ben mest-i ezel gelmişim Ben tâ ebed mest giderim Hiç ayılmaz esrüklüğüm Zühd ü takvâ neme gerek Ben dost ile peymânımı Elest'ten ön berkitmişim Ben dostu ıyan görmüşem Hayal rüya neme gerek Gerçi sûrette insanım Ben sultan-ı ins ü canım Ben fârig-ı dü cihanım İşbu gavga neme gerek Ben Eşrefoğlu Rumî'yem Ben bâkiyem ben kadîmem Ben ol mürg-i lâhûtiyem Arz u sema neme gerek

Eşrefoğlu Rumi