Iki komsu ülkenin hükümdarlari birbirleriyle savasmazlar, ama her firsatta birbirlerini rahatsiz ederlerdi. Dogum günleri, bayramlar da ilginç armaganlar göndererek karsidakine zekâ gösterisi yapma firsatlariydi.
Hükümdarlardan biri, günün birinde ülkesinin en önemli heykeltirasini huzuruna çagirdi. Istedigi, birer karis yüksekliğinde, altından, birbirinin tipatip aynisi üç insan heykeli yapmasiydi. Aralarinda bir fark olacak ama bu farki sadece ikisi bilecekti.
Heykeller hazirlandi ve doğum gününde komsu ülke hükümdarın gönderildi. Heykellerin yanina bir de mektup konmustu.
Söyle diyordu heykelleri yaptıran hükümdar: "Dogum gününü bu üç altın heykelle kutluyorum. Bu üç heykel birbirinin tipatip aynisi gibi görünebilir. Ama içlerinden biri diger ikisinden çok daha degerlidir. O heykeli bulunca bana haber ver."
Hediyeyi alan hükümdar önce heykelleri tarttirdi. Üç altin heykel gamına kadar esitti. Ülkesinde sanattan anlayan ne kadar insan varsa çagirtti. Hepsi de heykelleri büyük bir dikkatle incelediler ama aralarinda bir fark göremediler.
Günler geçti. Bütün ülke hükümdarin sıkıntisini duymustu ve kimse çözüm bulamiyordu. Sonunda, hükümdarin fazla isyankâr oldugu için zindana attirdigi bir genç haber gönderdi. Iyi okumus, akilli ve zeki olan bu genç, hükümdarin bazı isteklerine karsi çiktigi için zindana atilmisti.
Baska çaresi olmayan hükümdar bu genci çagirtti. Genç önce heykelleri sıkı sıkıya inceledi, sonra çok ince bir tel getirilmesini istedi. Teli birinci heykelcigin kulağından soktu, tel heykelin agzindan çıktı. Ikinci heykele de ayni işlemi yapti. Tel bu kez diger kulaktan çıktı. Üçüncü heykelde tel kulaktan girdi ama bir yerden disari çikmadi. Ancak telin sigabilecegi bir kanal kalp hizasina kadar iniyor, oradan öteye gitmiyordu.
Hükümdar heykelleri gönderen komsu hükümdara cevabi yazdi:
"Kulagindan gireni ağzından çikartan insan makbul degildir. Bir kulagindan giren diğer kulagindan çikiyorsa, o insan da makbul degildir.
En degerli insan, kulagindan gireni yüregine gömen insandır. Bu degerli hediyen için çok tesekkür ederim."
Hükümdarlardan biri, günün birinde ülkesinin en önemli heykeltirasini huzuruna çagirdi. Istedigi, birer karis yüksekliğinde, altından, birbirinin tipatip aynisi üç insan heykeli yapmasiydi. Aralarinda bir fark olacak ama bu farki sadece ikisi bilecekti.
Heykeller hazirlandi ve doğum gününde komsu ülke hükümdarın gönderildi. Heykellerin yanina bir de mektup konmustu.
Söyle diyordu heykelleri yaptıran hükümdar: "Dogum gününü bu üç altın heykelle kutluyorum. Bu üç heykel birbirinin tipatip aynisi gibi görünebilir. Ama içlerinden biri diger ikisinden çok daha degerlidir. O heykeli bulunca bana haber ver."
Hediyeyi alan hükümdar önce heykelleri tarttirdi. Üç altin heykel gamına kadar esitti. Ülkesinde sanattan anlayan ne kadar insan varsa çagirtti. Hepsi de heykelleri büyük bir dikkatle incelediler ama aralarinda bir fark göremediler.
Günler geçti. Bütün ülke hükümdarin sıkıntisini duymustu ve kimse çözüm bulamiyordu. Sonunda, hükümdarin fazla isyankâr oldugu için zindana attirdigi bir genç haber gönderdi. Iyi okumus, akilli ve zeki olan bu genç, hükümdarin bazı isteklerine karsi çiktigi için zindana atilmisti.
Baska çaresi olmayan hükümdar bu genci çagirtti. Genç önce heykelleri sıkı sıkıya inceledi, sonra çok ince bir tel getirilmesini istedi. Teli birinci heykelcigin kulağından soktu, tel heykelin agzindan çıktı. Ikinci heykele de ayni işlemi yapti. Tel bu kez diger kulaktan çıktı. Üçüncü heykelde tel kulaktan girdi ama bir yerden disari çikmadi. Ancak telin sigabilecegi bir kanal kalp hizasina kadar iniyor, oradan öteye gitmiyordu.
Hükümdar heykelleri gönderen komsu hükümdara cevabi yazdi:
"Kulagindan gireni ağzından çikartan insan makbul degildir. Bir kulagindan giren diğer kulagindan çikiyorsa, o insan da makbul degildir.
En degerli insan, kulagindan gireni yüregine gömen insandır. Bu degerli hediyen için çok tesekkür ederim."
