yeşil ördekler aşıklardır, ozanlar onlarda kendilerini görürler. aşkı içinde taşıdıkça, duramaz olur yerinde, göçer sürekli. bazen dayanamaz hasrete döner sevdiğine, aşığında selamını götürür, bazen gider sılaya, yeni insanlara anlatır aşkını.
Yeşil ördekler tek eşlidirler, ömürlerinin sonuna kadar sevdikleri ile yaşarlar. eğer ki birisi ölürse ikisinden, diğeri başka eş seçmez kendine. devam etmez hayatına. hani derler ya ölenle ölünmez. onlara göre durum başka.
eğer ki ölürse tek sevdiği, hayatına devam etmez ördek. çıkabileceği kadar yükseğe uçar, sonra kapatır kanatlarını, düşmeye başlar göle. muhteşem bir hızla ilerler. ölümü bekler, ölümü "ister". "onsuz" hayatı neylesin artık? sevdiğinin peşinden gider ölüme ve korkunç bir hızla çarpar göle. hani su, beton etkisi var ya? paramparça eder onu.
empati kurduğum vakit merak düşer aklıma, ağlayabilir mi ördekler de acaba? eğer ağlayabiliyorsa, o son dalışı yaparken iki damla akar mı gözlerinden? ben yapsaydım, benden akar mıydı? ya da insanoğlu güçlü müdür bu kadar?
işte aşıkların anlattığı yeşil ördek gibi daldım göllere nin hikayesi budur.